Wtorek,2 sierpnia
Obudziłamsię z bólem głowy. Rozejrzałam się dookoła, przyglądając sięuważnie otaczającym mnie sprzętom. Kurcze. Zasnęłam wczorajchyba na innym łóżku? Nie mogło mi się wydawać! Jacek spałprzy mnie. Teraz leży przy… mnie? Jak to? O co chodzi? Leżę przynim i jednocześnie patrzę na to z boku? Może umarłam a mój duchunosi się nad ciałem?
Spojrzałamw stronę lusterka i to co zobaczyłam sparaliżowało mnie na kilkaminut. Pidżamka w truskawki. Długie włosy. Pięknie oczy. Gładkatwarz. Gdzie są moje zmarszczki?! Nie możliwe. Aaaaa! Jestem Julką!
Kiedyto się stało? Jak to możliwe?
-Jacek! – krzyknęłam.
-Cicho – syknął odwracając się na drugi bok, – jeszcze śpimy.
-Nie mów na tatę Jacek – dodała postać, którą byłam jeszczewczoraj, tonem tak pouczającym, że pomijając treść komunikatu,wzbudził on we mnie ogromny sprzeciw.
-A kiedy pójdziemy na śniadanie? – usłyszałam głos Julki, czylisiebie i jednocześnie poczułam, że ssie mnie w brzuchu. – Jestemgłodna!
-Widzisz, mówiłam wczoraj na kolacji, żebyś dojadła bułkę, bobędziesz głodna – mama spojrzała się na mnie groźnie.
Hm,zobaczyć siebie oczami dziecka – bezcenne. Czy ja zawsze jestemtaka wredna, czy tylko z samego rana? Jestem dzieckiem. Spełniłosię moje marzenie. Bójcie się swoich marzeń!
-Julka, jest za dwadzieścia siódma. Jesteśmy na wakacjach! Śpimyprzynajmniej do ósmej! – dodał tata.
Położyłamsię do łóżka i zaczęłam się zastanawiać. Co się stało?Zamiana ciał? Zamiana ról? Zwariuję. Dziś jest wtorek. Zwariowanywtorek. Wiem, wiem. „Zwariowany piątek”! To film z Jodie Fosteri Barbarą Harris. Na skutek dziwnego splotu wydarzeń matka zamieniasię z córką ciałami. Czy to mogło przytrafić się mnie? Jak tomożliwe? Czy to się dzieje naprawdę? Kiedy to się mogło stać?
Myślałami myślałam, prawie zasnęłam, aż w końcu wpadłam na pomysł. Topewnie przez wczorajsze uderzenie! Muszę jak najszybciej wrócić dosiebie!
GBS czy JA? 