Bijące źródło humoru

… są ludzie do tańca i do różańca … na chwilę i na zawsze … perfidni i szczerzy do bólu …

Dzisiejszy wpis chciałam poświęcić osobie, który zawsze tryska humorem. Chociaż nie, uczciwiej będzie napisać, że to osoba która sama jest HUMOREM. Nie wiem, czy można z nią rozmawiać na poważnie. Ale na niepoważnie można, oj można, aż do bólu żołądka i łez cieknących z oczu.
To taki zapis małej części naszej rozmowy telefonicznej.

– Cześć Asia, wiesz kto mówi? – słyszę, że znajomy głos brzmiący w moim  telefonie liczy na to, że mnie zaskoczy.
Za pierwszym razem może i mnie zaskoczył, ale tekst ten pada za każdym razem, gdy do mnie dzwoni.
– Yyyy – udaję, że się zastanawiam, – Brad Pitt?
– No – potwierdza On. – Dzwonię do ciebie.
– No? Co słychać?
– Chciałem ci powiedzieć, że oglądałem cię w tv. I wiesz co? Tam, na tej kanapie było duuużo miejsca. Mogłaś mnie ze sobą zabrać. Ja bym tylko siedział i nic nie mówił. – Jarek stara się opanować śmiech.
– To może następnym razem, co?
– No dobra – znajomy śmieje się radośnie. – To ty teraz pisarką jesteś.
– Raczej autorką. Wydałam tylko jedną książkę. Jak wydam pięć, to będziesz mógł powiedzieć: pisarka. Spokojnie. Nie zmieniam zawodu. Firmy nie zamykam. Nie wyżyję z książki.
– A ta od Harrego Pottera wyżyje.
– Fakt. Tyllko, że Mózg jeszcze nie sprzedaje się tak jak Potter – zasmuciłam się, bo zdążyłam rozmarzyć się, że na całym świecie ustawiają się kolejki oczekujące na premierę siódmej części Mózgu 😉
– Kupię sobie twoją książkę.  A jest w niej coś o mnie?
– W niej nie. Ale w następnej obiecuję, że będziesz mógł identyfikować się z jedną z postaci.
– Jaaaa. Super. Asia? Wszystko dobrze? YYy, no dobrze już wszystko, po tej chorobie? – humor miesza się z zakłopotaniem.
– Ha,ha,ha, w sensie czy chodzę? Dobrze, dobrze, przecież widzieliśmy się jakiś rok temu? Pamiętasz w kawiarni z Kariną?
– Pamiętam. No ale wiesz, ty wtedy siedziałaś, więc nie widziałem czy chodzisz ….
Szczera odpowiedź wywołuje we mnie salwę śmiechu. W słuchawce chichocze Jarek.

P.S. Mam takie skojarzenie, wybaczcie mi proszę wisielczy humor:
Drogi Jarku, uważam, że byłbyś idealną osobą, która wygłosi parę słów od serca na moim pogrzebie … ta szczerość, to wyczucie, to poczucie humoru … trzeba się cieszyć, a nie smucić, prawda?